ഞാൻ...

എന്റെ ഏകാന്തതയിൽ തന്നെയാണല്ലോ
ഇരുളിൽ നിന്നും
ഞാൻ മഴവില്ലു തീർത്തതും
ഒരാകാശം നിറയെ 
വസന്തം വിരിയിച്ചതും.
കത്തിയമർന്ന നിലാവിൽ നിന്നും
എന്റേതെന്റേതെന്നു പറഞ്ഞു 
നക്ഷത്രങ്ങൾ പിറന്നതും.
എന്റെ ഏകാന്തതയിൽ തന്നെയാണല്ലോ
നീയെന്നെ പാപിയെന്നു വിളിച്ചതും
കണ്ണീരുകൊണ്ടെന്നെ 
ജ്ഞാനസ്നാനം ചെയ്തതും,
പിന്നെ ഇരുളിനെന്നെ
ഒറ്റിക്കൊടുത്തതും.
എന്റെ ഏകാന്തതയിൽ തന്നെയാണല്ലോ
നമ്മൾ മരുഭൂമികൾ താണ്ടിയതും
കൊടുമുടികൾ കീഴടക്കിയതും .
ഏതോ മഞ്ഞുപാളികളിൽ
വിസ്‌മൃതമായിക്കിടന്ന
ഓർമ്മകളെ 
സ്ഫടിക ശിൽപ്പമാക്കിയതും.
ഞാൻ എന്നെ മറന്നുവെച്ചതും
പിന്നെ വിസ്‌മൃതിയുടെ ഖനിയിൽ സ്വയം അസ്തമിച്ചതും 
ഉൾസ്‌ഫോടനത്തിൽ 
ഫോസ്സിലായി പുനർജ്ജനിച്ചതും,
അതേ ഏകാന്തതയിലാണ്!

പ്രതീക്ഷ

1

ചില്ലകളുണങ്ങിയ
മരത്തിന്റെ വേരുകൾ
ഇനിയും 
ആർക്കുവേണ്ടിയാണ്
വെള്ളംതേടുന്നത്?
അതെ 
നീയുണ്ടല്ലോ അവിടെ!

2
വരണ്ട പുഴത്തീരത്ത്
കടത്തുതോണിയുമായി
കാത്തിരിക്കുന്ന 
വള്ളക്കാരൻ.
വരും
മഴക്കാലം!
എന്റെ പൂക്കാലം!!

3

ഇലപൊഴിഞ്ഞ
പൂമരമെന്നോട് പറഞ്ഞു,
ഇനിയുംവരും വസന്തം
പുനർജ്ജനിക്കും
നമ്മൾ
ഇലകളായ്... പൂക്കളായ്

ചിത്രം: യൂസഫ് അറക്കൽ സമ്മാനിച്ച ഒരു പ്രിന്റ്. ന്യൂയോർക്കിലെ മ്യൂസിയം ഓഫ് മോഡേൺ ആർട്ടിനു വേണ്ടി ചെയ്ത ഒരു പോർട്ടഫോളിയോയുടെ പ്രൂഫ് ആണിത്. എന്ന് പറഞ്ഞാൽ 'ഒറിജിനൽ'!
https://www.moma.org/artists/38183